Ho skildrar einsemda etter eit brot, ein vinterdepresjon som veks ut av proporsjonar - for ikkje å snakke om klørne som veks ut av føtene og sprenger seg ut av joggeskoa. Ei kvinne blir forvandla frå menneske til dyr, frå dyr til jord - og frå jord til kvinne igjen. Grensene blir uklare mellom natur og sivilisasjon, fortid og framtid og mellom det metafysiske og det konkrete, og syner at av og til må ein kanskje setje seg sjølv i ein større samanheng for å kome seg vidare og bli fri.